Sadamuni
wanneer is genoeg, genoeg?
Lees meerVanaf de tempels lanngs de Irrawaddy hebben we een mooi uitzicht over de omgeving van Mandalay. Onze laatste dag in Myanmar en mandalay!
Lees meerWe volgen de de Irrawaddy rivier en we zien Myanmar van de minder mooie kant vandaag. Hier is het aanpakken en leven in mens onterende situaties 🙁
Lees meerWe volgend de Irrawaddy rivier en komen aan in Mingun. De plaats waar ’s werelds grootste tempel had moeten staan. De plotselinge dood van koning Bodawpaya in 1819 maakte echter een abrupt einde aan de Birmese bouwlust. Een aardbeving in 1838 bracht nog meer onheil. Dit bouwwerk is door zo’n twintigduizend slaven gemaakt, is na de dood van de toenmalige koning nooit afgemaakt door zijn 122 kinderen. De Mingun Bell is de grootste koperen bel ter wereld en kreeg na de aardbeving een nieuw onderdak. De bel is vier meter hoog en heeft een omtrek van vijf meter
Lees meerDe Hsinbyume Paya is wit geschilderd en dit is gebaseerd op de fysieke beschrijving van de boeddhistische Mythologische berg; Mount Meru. De Paya werd in 1816 gebouwd door Bagyidaw. Het is gewijd aan de nagedachtenis van zijn eerste gemalin en nicht, Prinses Hsinbyume (Princess White Elephant, 1789-1812), die in het kraambed gestorven in een nabijgelegen plaats.
Het ontwerp is gebaseerd op beschrijvingen van de mythische Sulamani pagode op Mount Meru, en de lagere delen van de pagode vertegenwoordigen de berg. Zeven concentrische terrassen vertegenwoordigen de zeven bergketens die naar de Mount Meru volgens de boeddhistische mythologie.
Bij het bezoek van deze tempelgrot in Sagaing neemt een sleutelbeheerder ons mee het donker in. Met een zaklantaarn krijgen we veel te horen over deze prachtige schilderijen en fresco’s die bijna 400 jaar oud zijn. De schilderijen zijn echt goed bewaard gebleven en tonen scènes uit het leven van Boeddha. Ook hebben we de voetafdruk van Buddha nog gezien
Lees meerNog even van al dat goud geniete. Morgen zijn we elders! We zijn onder de indruk hoeveel tijd en geld er aan pagodes en alles wat er om heen speelt wordt besteed. Tijd nog moeite en ruimte wordt gebruikt om het geloof te uiten. Als dat ooit ten koste gaan van landbouw grond, dat zal hun een zorg zijn. Hier staan 1000 pagodes opgesteld!
Lees meerDe laatste dag in Mandalay bezoeken we de Su Taung Pyai Pagode om de zonsondergang te bekijken. Dit is de eerste Pagode met een roltrap 🙂 Als we boven aankomen komen we in contact met San Lin Bo, Hij is sinds zijn 5e jaar monnik in Mandalay, maar komt uit het dorp Ta Ang, helemaal in het noorden van Myanmar. We hebben al vaker gezien dat het Boeddhisme zorgt voor de mensen, ze eten geeft, ze onderwijst en ze een toekomst geeft. Toen ik aan San Lin Bo, vroeg wat zijn drmm was, vertelde hij mij dat er op dit moment soldaten rond lopen in zijn ouderlijk dorp, en dat de kinderen daar niet naar school kunnen gaan. Zijn droom is dat de oorlog stopt en dat de kinderen daar onderwijs gaan krijgen. WE schoten beide even vol. We hebben nauwelijks iets van de zonsondergang gezien, maar deze ontmoeting is goud waard. Ik hoop dat we San Lin Bo, nog op een of andere manier kunnen helpen. Voor ons geldt dat ieder kind recht heeft op onderwijs. Dat is een van de doelstellingen van de U.N. Ondersteun dit doel en deel deze post s.v.p. http://www.17doelendiejedeelt.nl/doel/4/iedereen-naar-school/#play
Lees meerMandalay maakt bijna alles zelf. Zo is er ook een creatief kwartier waar met marmer , maar ook met hout wordt gewerkt. Of hier een keurmerk in bestaat, weet ik niet. Wel dat er veel hout en marmer wordt gebruikt, met als resultaat; winkels vol met koopwaar! Het gebied is zelf helemaal wil van het marmerslijpsel. Bizar!
Lees meerWe zijn in de trein gestapt van Hsipaw naar Mandalay om de meest waanzinnige treinreis te gaan maken van Myanmar waarbij de trein slingerend door de bergen en het landschap, en ook de Gokteik Viaduct oversteekt nabij Wetwun. Als we aankomen bij de Gokteik Viaduct zien we de stalen constructie afsteken tegen de jungle en de bergen die schril afteken. Het is een geometrisch monster in de stille schoonheid van de natuur. Na Pyin U-Lwin passeert de trein velden met kool, wortels, aardbeien en artisjok, omgeven door kleine dorpen en plantages van groen. Het eetbare landschap glijd aan ons voorbij in de ondergaande zon. De viaduct is aangelegd rond 1903 door de Engelsen voor o.a. het vervoer van goederen maar ook personen. De dieseltrein met oude wagonwagens rijdt nog steeds maar met ( zeer veel) gebreken. We komen in het donker aan in Mandalay
Lees meer