Het noordelijk grensgebied met Myanmar is het land van de ‘hilltribes’. Deze bergvolkeren vestigden zich hier gedurende de laatste drie eeuwen en hun aantal wordt op enkele honderdduizenden geschat. De relatie tussen de Thaise regering en deze tribes is op zijn zachtst gezegd stroef. Eeuwenlang kenden deze traditionele volkeren een nomadenbestaan, maar rondtrekken wordt nu door de regering verboden. De officiële lezing luidt dat deze stammen zich met het verbouwen van opium inlieten en hun brandcultuur steeds meer stukken regenwoud in de as legde. Een andere reden, waar de meeste Thai over zwijgen, is te vinden in de aanwezigheid van het van de djatiboom afkomstige teakhout, begeerd in het westen en dus lucratief.
Wij maken een lange tocht door dit gebied. Vanaf het dorp Ban Boa Kai starten we met een lokale gids. We lopen vooral door ontgonnen bosgebied. De houten boomstammen zijn zwart geblakerd van het vuur. Het schijnt dat deze cultuurgrond na 4 jaar is uitgeput, en dan wordt het land weer terug gegeven aan de natuur. Met een brandcultuur haal je alle ecologische waarde uit een gebied en creeer je plagen.
Van het harthout hebben de boeren varkenshokken gemaakt en de rest wordt gebruikt om voedsel op te koken. Dit levert in bepaalde tijd veel luchtvervuiling op. Bovendien is hier een tekort aan water. Op verschillende plekken worden kuilen gegraven en daar ligt plastic in om water op te vangen. De milieuproblemen stapelen zich op hier.
Een wereld van verschil
Tot mijn grote verbazing lopen ze hier ook met rugspuiten en bestrijden ze de onkruiden op grote schaal met chemische bestrijdingsmiddelen. Wat een verschil met Tacomepai. Dit is de wereld die tegen de natuur werkt, terwijl Tacomepai met de natuur samen werkt. Dit is de wereld van vooruitgang. HIer wordt landbouw bedreven waarbij monocultuur, en wordt ingezet op grootschalige voedselproductie. Hier worden mensen beloont voor het harde werken met 2 honderd Baht per dag. Bij Tacomepai betaal je 200 Baht, maar daar krijg je zoveel meer voor terug. Ik begrijp wel dat dat alleen leuk is voor touristen, maar deze vorm van landbouw is voor niemand leuk. En dat, terwijl de regenwouden van Thailand de meest prachtige voedselbossen zijn.